แสงอาทิตย์ สาดส่อง ต้องผืนหล้า
ดูเหมือนว่า จะเผา เราเป็นถ่าน
สัตว์ทั้งหลาย ทนทุกข์ ทรมาน
อวสาน โลกา คงมาเยือน
มองเปลวแดด แผดจ้า ป่าไม้แห้ง
ดินระแหง แตกไป ใบไผ่เกลื่อน
ลมโบกโบย โชยพัด สะบัดเตือน
ท้องฟ้าเคลื่อน เมฆน้อย ลอยหลบไป
น้ำขุ่นขอด หนองห้วย ไม่สวยหรู
อีกปลาปู ล้มหาย ไม่กรายใกล้
กระต่ายป่า ล่าถอย หงอยทันใด
ไฟลุกไหม้ โหมทับ รับความร้อน
หน้าขาวผ่อง ต้องแดด ที่แผดเผา
ยังทำเอา ผิวดำ คล้ำสึกกร่อน
แม้บ่ายคล้อย เพียงใด ไร้อาทร
ผิวเคยอ่อน กร้านเข้า เผาวอดวาย
ก่อนเคยชุ่ม ฉ่ำชื้น ทั้งผืนป่า
วันนี้มา เห็นตอ หนอใจหาย
จงเตรียมพร้อม กันเถิด เปิดใจกาย
ธรรมชาติ โหดร้าย หมายรับกรรม
พันทอง
๒๒/๑๑/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
