[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เขียนชีวิต]

ไฟที่ดำรงอยู่เพื่อตัวมันเองมักมอดดับอย่างที่เราไม่ทันได้มองเห็น
ไฟที่ดำรงอยู่เพื่อคนอื่น.. มันคือความรัก
ผู้คนจะพร้อมใช้หัวใจของพวกเขาเป็นฟอนฟืน
เพื่อปลุกให้มันตื่นเสมอในทุกวัน..
เพื่อเติมเต็มปากท้อง เพื่อบรรเทาความเหน็บหนาว เพื่อเป็นแสงสว่าง
ไฟที่ดำรงอยู่เพื่อตัวเอง ได้เพียงมอง และเผาไหม้ตัวมันเองไปเรื่อยเรื่อย
ด้วยความหวัง ว่าสักคน จะดับมัน

เทพพระเจ้าบางองค์ขโมยไฟมาสู่มนุษย์ด้วยคำสาป
มนุษย์มากมายไม่รู้วิธีการใช้ไฟ มันจึงเผาไหม้เรือนนอน
มันจึงเผาไหม้ความรัก เผาไหม้ความฝัน เผาไหม้เรา และเรา
เทพองค์นั้นทุกข์ทนด้วยคำสาป.. นั่นไม่เจ็บปวด
เมื่อเทียบกับที่เขาเพิ่งได้ตระหนักรู้..
ว่ามนุษย์ ไม่พร้อมใช้ไฟ ไม่เลย.. ผ่านมาเนิ่นนาน ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น