คนเมืองลพพบรักยามหักโค่น
กลัวจะโดนลวงล่อให้รอเก้อ
หากมีบุญวาสนาได้มาเจอ
คงพร่ำเพ้อเหม่อหาทุกนาที
คนเมืองลิงจริงใจไม่จิงโจ้
แต่ไม่โก้หรอกหนาอาจบ้าจี้
เป็นคนป่าคนดงอยู่พงพี
แถมยังมีผิวดำเป็นด่างดวง
กลัวหน้ามนรังเกียจหรือเดียดฉันท์
ด้วยชีวันต่ำต้อยอาจลอยล่วง
ทั้งชราเหลือเกินยามเดินควง
กลัวพุ่มพวงเหนียมอายยามชายมอง
ขอเป็นเพื่อนคู่ใจยามไกลห่าง
ขอเป็น "ปรางค์สามยอด"คอยสอดส่อง
ขอเป็นมิตรร่วมเรียงยามเคียงครอง
ขอเกี่ยวดองคนดีหากมีใจ
คนเมืองลพพบรักยามพักรบ
อย่าเพิ่งจบหลบพลันยามหมั่นไส้
ระยะทางขวางกั้นอย่าหวั่นใด
แม้ตัวไกลใจอยู่เคียงคู่เธอ
ไพร พนาวัลย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
