หรือเพียงเป็นเช่นสุนัขพิทักษ์บ้าน
แม้ดื้อด้านเพียงใดก็ไม่ว่า
วิ่งมารุมกุมขย้ำจ้ำบาทา
แถมบางคราเห่าฮ่องแฮ่ง แย่งกันกิน
ลูกหมาน้อยห้าตัวมันยั่วเย้า
มันรุมเร้าเห่าหอนแถมนอนดิ้น
ตะกุยตะกายแข้งขาเป็นอาจิณ
จึ่งชาชินหยอกเย้าทุกเช้าเย็น
มันเป็นอินโดฟินทุกถิ่นที่
วิ่งเร็วรี่มาหายามตาเห็น
ชอบพันแข้งพันขาทำหน้าเป็น
เตะกระเด็นหลายครั้งยั้งไม่ทัน
มันเป็นเพื่อนแสนดีไม่หนีหน้า
ไม่เคยว่าน้อยนิดให้คิดสั้น
มีอะไรช้ำชอกรีบบอกมัน
ไม่มีวันแพร่งพรายให้อายคน
“ไพร พนาวัลย์”