มิตรภาพที่ต้องแลกมาด้วยการจ่ายไปจะเป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนจริงหรือ ?
หากวันหนึ่งเราไม่มีจะให้ มิตรภาพนั้นจะยังคงมีอยู่อีกไหม ???
หลายคนก็เป็นแบบนั้นคือเมื่อยามมีก็มีน้ำใจให้เพือนฝูง ทำดีกับทุกๆคน
แต่พอเวลาตกต่ำเพื่อนฝูงที่มีอยู่ก็หายหมด จะหันหน้าไปพึ่งใครก็ไม่ได้ นั่นคือมิตรภาพที่ได้มาจากการแบ่งปัน ?
จนหลายครั้งได้ยินเสียงบ่นมาว่า ทำไมทำดีแล้วไม่ได้ดี ?
"เมื่อมั่งมีมากมายมิตรหมายมอง
เมื่อหม่นหมองมิตรมองเหมือนหมูหมา
เมื่อไม่มีหมดมิตรมุ่งมองมา
เมื่อมอดม้วยแม้หมูหมาไม่มามอง"
(กลอนของเก่าไม่ทราบนามผู้แต่ง)
เมื่อเราให้ เขาก็สรรเสริญเยินยอว่าเป็นคนดี ใจบุญสุนทาน
เมื่อไม่มีจะให้ ก็หาว่าตระหนี
เก็บเงินไว้ในกระเป๋าก็ว่าไร้น้ำใจ ถ้าควักจ่ายให้ก็บอกว่าใจดี
นั่งบนรถเมล์ถ้าไม่ลุกให้ผู้หญิงหรือเด็กนั่งก็ว่าใจร้าย ถ้าลุกให้ก็บอกว่าใจดี
ต้นไม้ออกดอกออกผลมาให้คนกิน ไม่เห็นมีใครใครไปบอกว่าเป็นต้นไม้ที่ดี
พระอาทิตย์ส่องแสงสว่างให้คนทั่วโลกก็ไม่เห็นมีใครไปบอกว่าพระอาทิตย์เป็นพระทิตย์ที่ดี
แม่น้ำลำคลองมีน้ำมาให้เราใช้ก็ไม่เห็นมีใครไปบอกว่าแม่น้ำเป็นแม่น้ำที่ดี
กุ้งหอยปูปลาต้องถูกเราจับมากินเป็นอาหารก็ไม่เห็นมีใครไปบอกว่ามันจะได้บุญตรงส่วนไหนบ้าง
มนุษย์ทำโน่นนิดนี่หน่อยก็ยกย่องตัวเองว่าเป็นคนดีกันแล้ว
พระอาทิตย์ส่องแสงสว่างให้กับโลกมาชั่วกัปป์ชั่วกัลป์ก็ไม่เห็นมีใครไปบอกว่าพระอาทิตย์ได้บุญ
คนเราเอาเทียนพรรษาไปถวายพระเล่มสองเล่มก็บอกว่าได้บุญกันอย่างอักโข
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
