พจีหวานขานเอ่ยเผยคิดถึง
พร่ำรำพึงตัดพ้อโอ้โสมเฉลา
วาจาเอื้อนเลื่อนสลักรักนานเนา
มั่นคงเจ้า จงคอย อย่าน้อยใจ
จะรอวัน หมอกลา เมื่อฟ้าแจ้ง
เฝ้ามองแสง จันทรา คืนฟ้าใส
หวังเพียงนิด คิดถึง ซึ่งคนไกล
กลับมาให้ น้องชม ภิรมย์ปอง
มองตะวัน ที่ขอบฟ้า จันทราเจ้า
ฤทัยเฝ้า รอวัน อยู่กันสอง
เวหนภักดิ์ รักแท้ แม่เนื้อทอง
เคียงข้างน้อง คลอเคล้า เจ้าดวงมาน
" เวหน "
กว่าจะซึ้งน้ำใจยามใกล้ชิด
จวนสนิทแนบใจโปรดไขขาน
จากแปลกหน้ามาคุ้นอุ่นดวงมาน
ทำแหลกราญแล้วหายดั่งสายลม
ฟ้าเปลี่ยนสีเมื่อวันเธอนั้นจาก
ดั่งมาพรากห่างตาพาขื่นขม
จะเป็นอยู่อย่างไรให้ตรอมตรม
เคยนิยมกลายเหงาเศร้าฤดี
มิต้องมาจะไปไหนก็เชิญ
สองเราเดินคนละหว่างต่างวิถี
นั่งคอยนับเวลาทุกนาที
ต่อแต่นี้ไม่ยืดมั่นฝันเลื่อนลอย
อะไรหรือที่เธอละเมอหา ?
ไม่ต้องมาหมายเคลื่อนสุดเอื้อมสอย
แล้วจะภักดิ์รักกัน..ลมบ่จอย
หมดเขตคอยกลับไปให้ลับเลย...
หนึ่งโสม..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
