...ฉันสงสัยใจเธอ...
บ่อยนะเออ.. ยินเธอพร่ำ
ใจฉันต้องระกำ
.....ทนยินคำเธอยังเอ่ยถึงเขา....
....ฉันยังสงสัยใจเธอ....
บางครั้งฉันเหมือนคนเบลอ คอยเหม่อเฝ้า
ตามอ่านกลอนรักที่เธอเขียน ..ครั้นอ่านเวียนพานพบเจอบทเก่าๆ
ฤทัยพลันโศกเศร้า นึกภาพเดา ยามเธอเขา เฝ้าพลอดรัก...
...ฉันอยากจะเลิกสงสัยใจเธอ...
ตอนอ่านเจอคำหวาน หลักฐานประจักษ์
ยิ่งจะทำใจมิให้ครวญ ก็ยิ่งใจป่วนยิ่งนัก
ยิ่งอ่านใจยิ่งรู้จัก
ยามยินคำว่ารัก..เบาๆ คงเออออเพียงแก้เหงานั่นเอง...
★ รัตนาวดี ★
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
