กุหลาบเอ๋ยเคยสวยร่ำรวยรัก
พอถูกหักกิ่งโค่นกลีบโดนแล่
เหล่าภมรหนีหน้าไม่มาแล
จึงเฝ้าแต่เจ็บช้ำระกำทรวง
น่าสงสารกุหลาบถูกสาปให้
ด้วยดวงใจใสซื่อจึ่งโรยร่วง
หลงเชื่อคำอ่อนหวานถูกมารลวง
ไร้คู่ควงทรวงสลาย,พ่าย,ภินท์พัง
จะขอรับทรามวัยเก็บในห้วง
แม้โรยร่วงสู่ดินจนสิ้นหวัง
จะรักษาแผลใจไร้รวงรัง
ให้คืนดังครั้งเก่าเจ้าเคยงาม
จะถนอมดวงใจมิให้เหงา
จะคอยเฝ้าคนดีดั่งมีหนาม
จะใกล้ชิดโฉมยงทุกโมงยาม
จะติดตามกานดาชั่วฟ้าดิน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
