เริ่มย่างก้าว เข้าสู่ ฤดูเหงา ฤดูหนาว
เศร้าใจ ไร้คนอิง ออกพรรษา
เราก็เริ่ม ก่อไฟผิง หยดน้ำค้าง
เกาะไฟกิ่ง แถวเสาไฟ ขาดคนรัก
คอยดูแล แค่เสี้ยววัน ระแวงกัน ฉัน
จึง ต้องผลักใส แต่วันนี้ นอนหนาว ปล่าวเปลี่ยวใจ เศษน้ำตา ที่รินไหล
ทอแสงจันทร์
เศร้าใจ ไร้คนอิง ออกพรรษา
เราก็เริ่ม ก่อไฟผิง หยดน้ำค้าง
เกาะไฟกิ่ง แถวเสาไฟ ขาดคนรัก
คอยดูแล แค่เสี้ยววัน ระแวงกัน ฉัน
จึง ต้องผลักใส แต่วันนี้ นอนหนาว ปล่าวเปลี่ยวใจ เศษน้ำตา ที่รินไหล
ทอแสงจันทร์
..... กวีบ่าว





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า