......น้องสะอาง....แต่...ไร้ร่างบางระหง
...ใจจำนงตรงมา......หา.....คุณหลวง
...แม้มีเพียงหน้านวลใส....ไส้....หนึ่งพวง
...เพราะตกบ่วงเจรจา....พ่อตากลม
.................เดี๋ยวเที่ยงคืนไปหานะจ๊ะ.........................
อ้าว! เที่ยงคืนแล้วนิ...กำลังหิวพอดี...อิอิ
กำลังหิวเจียนตายน้ำลายสอ
จึ่งใช้ขอเกี่ยวทึ้งดึงขย่ม
เอาไส้ที่แวววามลอยตามลม
มาผสมคลุกเคล้าเข้ากับเกลือ
กะจะหั่นเป็นท่อนก้อนละนิ้ว
ด้วยท่าพริ้วเชี่ยวชาญชำนาญเหลือ
พลันสดับสำเนียงเสียงสั่นเครือ
"โอ้ย! อย่าเถือ....ไส้ข้า ฯ...ไอ้บ้าบวม"
ต๊กกะใจ...ขวัญกระจาย...ชายทิ้งมีด
ร้องกระกรี๊ด...หวีดว่า...น้ำตาท่วม
จึ่งทะลึ่งพรวดคว้า...พระมากรวม
สวดมนต์รวมสติตั้ง...รั้งหทัย
โอ้น้องหมวยสวยปลั่งดังแถง
เอ่อ! ขอแค่...สักสองข้อ...พอได้ไหม
ก็เรียมหิวเกินขนาดแทบขาดใจ
หากทรามวัย...เจ้าพร้อม...มอบหอมคืน (คือ...แต่ว่า...มันเป็น "หอมหัวใหญ่" นะครับ)
ศรีเปรื่อง
๒๕ ต.ค. ๒๕๕๖
ปล.
กรวม = สวม
แถง [ถะแหฺง] = ดวงเดือน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
