ขอขอบคุณข้อมูลเค้าโครงเรื่องเดิมจาก “หริตมาตชาดก”
http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt237.php
งูปลาผู้ปราชัย
ขออ้างอิงชาดกสาธกกล่าว
ถึงเรื่องราวเนิ่นนานมาขานไข
ซึ่งพระพุทธองค์ผู้ทรงชัย
ประทานไว้ให้คิดภาษิตธรรม
ตัวข้าฯนี้เพียงอ้างตัวอย่างเอ่ย
ร้อยกรองเปรยเพื่อให้พอได้ขำ
แม้นโวหารผิดพร้อมบทน้อมนำ
ปราชญ์พึงย้ำเตือนพจน์ที่จดจาร
“กาลครั้งหนึ่งงูปลาเลื้อยถนัด
หมายฉกกัดฝูงปลาเป็นอาหาร
บุกเข้าลอบถลำกระทำการ
ด้วยห้าวหาญคิดเห็นตัวเป็นงู
ฝ่ายฝูงปลาจ่อจ้องสนองตอบ
อยู่ในลอบลนลานต่างหาญสู้
ด้วยเคียดแค้นเคืองจัดในศัตรู
เคยเสียรู้พวกตายมากมายพอ
เมื่อกาลนี้งูบึ่งหยามถึงถิ่น
ปลาจะสิ้นแรงใจกระไรหนอ
จึงต่างโหมแรงอัดเข้ากัดคอ
จนงูท้อถอยลาเกรงปลากิน
มานอนทอดหายใจอยู่ภายนอก
เลือดไหลออกเปรอะร่างในต่างถิ่น
ไม่เหลือแววผู้กล้าแห่งวาริน
นอนคลุกดินโศกเศร้าอายเขาเกิน
ด้านกบเขียวโพธิสัตว์เห็นชัดแจ้ง
กล่าวแถลงเหตุให้งูได้เขิน
ว่าอยู่ถิ่นอื่นไกลอย่าได้เพลิน
อย่าห้าวเหินเถื่อนถ่อยเข้าต่อยตี
เพราะเจ้าถิ่นที่ไหนจะให้หยาม
อาจเกรงขามกันบ้างในบางที่
แต่เมื่อข้ามแดนมารุกราวี
แม้นชีพพลีก็ขอเข้าต่อกร”
หริตมาตชาดกที่ยกกล่าว
เป็นนิทานไม่ยาวเรื่องราวสอน
แม้เรียงร้อยถ้อยคำไม่กำจร
อุทาหรณ์ก็คงมีเท่าที่ควร!ฯ
อริญชย์
๑๖/๑๐/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
