การปลูกป่าเป็นต้นทุนบุญกุศล
เพราะผู้คนต่างหมายมาพักอาศัย
ก่อเกื้อกูลแก่ลูกหลานอีกนานไกล
ป้องกันภัยน้ำหลากท่วมไหลรวมมา
ให้อากาศร่มรื่นสดชื่นจิต
หลายชีวิตเจือจุนเห็นคุณค่า
เอื้อประโยชน์ทั่วถิ่นถวิลพา
เสียงนกกาแว่วหวานกล่อมนานวัน
ช่วยคลายร้อนจากแดดที่แผดเผา
แผ่ร่มเงาเช้าเย็นปรกเป็นขวัญ
หลากพฤกษาเขียวใบวิไลพรรณ
คุณอนันต์บรรเจิดพาเพลิดเพลิน!ฯ
อริญชย์
๑๖/๑๐/๒๕๕๖
ขอขอบคุณข้อมูลเพิ่มเติมจาก “พระพุทธศาสนากับการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้”
http://www.thai-tour.com/wb/view_topic.php?id_topic=469
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
