ขอขอบคุณข้อมูลเค้าโครงเรื่องเดิมจาก ทุททุภายชาดก
http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt03.php
กระต่ายตื่นตูม
สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า
ดำรัสเล่าเรื่องราวเมื่อคราวก่อน
นัยกระต่ายในป่าหลับตานอน
อุทาหรณ์ข่าวลือกระพือไกล
ทุททุภายชาดกขอยกอ้าง
นำมาวางร้อยกรองครรลองใหม่
แม้นผิดเพี้ยนโวหารประการใด
โปรดอภัยในข้าฯปัญญาเบา
นานมาแล้วความหลังกาลครั้งหนึ่ง
เสียงรำพึงกระต่ายน้อยนอนหงอยเหงา
ใต้โคนต้นมะตูมงามแห่งลำเนา
ซึ่งเกิดเคล้าเผยผลเคียงต้นตาล
พลันมะตูมลูกดกไหวตกหล่น
กระทบผลลงแหล่งใบแห้งกร้าน
กระต่ายตื่นตูมหล่นวิ่งลนลาน
คิดคาดการณ์ฟ้าล่มถล่มลง
กระเสือกตัววิ่งหนีสุดชีวิต
พาหมู่มิตรช้างเสือหมูเชื่อส่ง
กระบือแรดกวางไพรวางใจปลง
วิ่งฝ่าดงสิ้นหวังกันทั้งบาง
มุ่งตรงสู่หน้าเหวแทบเหลวแหลก
หาได้แยกตัวไปออกไกลห่าง
เชื่อกระต่ายนำข่าวมากล่าววาง
จึงวิ่งอย่างเร็วรี่สุดชีวิต
ครั้นพญาราชสีห์โพธิ์สัตว์
ผู้เจนจัดปัญญาประกาศิต
เห็นป่าลั่นปั่นป่วนของมวลมิตร
จึงหวนคิดถึงเหตุของเภทภัย
บันลือสีหนาทองอาจยิ่ง
จนมิตรนิ่งชั่วยามแล้วถามไถ่
กระต่ายตื่นเปิดอกอย่างตกใจ
เล่าเรื่องให้ฟังกันตรงนั้นเลย
จอมพญาราชสีห์ผู้มีศักดิ์
ตรองตระหนักปัญญาอย่างผ่าเผย
ให้เจ้ากระต่ายป่าผู้มาเปรย
ด้วยเอื้อนเอ่ยถ้อยคำให้นำตน
ไปพิสูจน์ความจริงในสิ่งนั้น
สิ่งใดกันมองไกลมิได้หม่น
เห็นลูกตาลงามตาผลน่ายล
แจ้งเหตุผลทันทีเท่านี้เอง
เพียงข่าวลือฟังเขามาเล่าว่า
ต่างหลงพาเชื่อกันไม่ทันเพ่ง
ถือเอาคำที่ปั้นแต่งบรรเลง
ก็กระเตงกันดิ้นแทบภินท์พัง
สุภาษิตเสริมไว้ตอนท้ายเรื่อง
เพื่อประเทืองปัญญาคิดหน้าหลัง
คัดกรองข่าวซักครู่หนักหูฟัง
สติตั้งไว้เผื่อก่อนเชื่อเอย!ฯ
อริญชย์
๑๓/๑๐/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
