มาบ้านกลอนก่อนนี้ไม่มีเศร้า
เพราะเจอเจ้าทุกวันพลันเริงร่า
นั่งหน้าจอเฝ้าบ้านกับกานดา
สุขอุราร่าเริงในเชิงกลอน
พอเธอตั้งกระทู้อย่างผู้แพ้
เอารักแท้เข้ามอบคำตอบป้อน
ยามเธอเศร้าเหงาทรวงบางช่วงตอน
เข้าผันผ่อนปลอบจิตสะกิดเตือน
แต่บัดนี้เธอหายมิกรายกล้ำ
เคยหวานล้ำกลับขมภิรมย์เปื้อน
ยาพิษอาบน้ำฝนความหม่นเยือน
ดั่งดาวเดือนเคลื่อนคล้อยหลุดลอยไกล
ไม่อยากเข้าบ้านกลอนแล้วตอนนี้
เพราะไม่มีกานดาเข้ามาใกล้
เข้าเมื่อไหร่ไม่เห็นช่างเป็นไป
สุดเหนือใต้ไม่ผ่านแล้วบ้านกลอน
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
