จะขึ้นร้องเพลงประกวดในครั้งแรก
ถึงปอดแหกอย่างไรก็ไม่ย่น
เพลง “หลงกรุง”ต่อว่าแม่หน้ามน
ได้ยินยลคนร้องก่อนมันร้อนแรง
เสียงเหมือนดั่งผีสิงต้องชิ่งหนี
ขืนลองขึ้นไปซีไม่มีแจ้ง(เกิด)
เจ้าของเพลงเขาคงแทบลงแดง
มิใช่แช่งถ้าเอ็งแน่ ต้องแพ้มัน
ชอบเสียงร้องของ “ก้าน”ช่างหวานนัก
เกิดนึกรัก “นักร้อง”ฝึกร้องลั่น
วาสนาไม่สร้างจึ่งทางตัน
อดประชันเสียงเพลงวังเวงใจ
บางคนบอกถ้าพี่เป็นนักร้อง
ชีพคงต้องแสนสั้นประกันได้
ถูกแฟนเพลงแย่งกันในทันใด
คงจากไปใต้เท้าเหล่าแฟนเพลง
แสนอาลัย “ก้าน แก้ว”ผู้แกร่งกล้า
เป็นขุนพลแนวหน้าผู้มาเร่ง
ให้ลูกทุ่งเด่นดังไม่วังเวง
เชิญบรรเลงคีตกานต์สถานพรหม เทอญฯ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
