ทั้งกลางวัน ทั้งคืน ยืนนอนนั่ง
ทำงานยัง ตามป่วน ชวนฝันใฝ่
คล้ายฝังชิพ หนีบแน่น กลางแก่นใจ
ทำยังไง ก็คิด จิตวกวน
คราอาบน้ำ ย้ำนึก ลึกประหลาด
กินข้าวอาจ ขาดช่วง ห่วงสับสน
รีบมาขีด เขียนคุ้ย ลุยดั้นด้น
แปลกพิกล จนแม่ แกรู้ทัน
งานนอกบ้าน ดาษดื่น ยืนเกรี้ยวกราด
ใครบังอาจ มาเถียง ตบเดี้ยงหัน
ตัวเองเฝ้า หน้าคอมพ์ จ่อมทั้งวัน
แม่เลยยัน ฉันกลิ้ง เรื่องจริงเออ
ทำเยี่ยงไร ดีหนอ ขอสารภาพ
มิได้ซาบ ซึ้งกลอน แต่ออนเผลอ
มาหลงรัก หนุ่มเหย้า เข้าจังเบลอ
หากไม่เจอ หน้าเขา เดี๋ยวเฉาตาย
"ดิน"
ถ้ากลัวตาย หายใจ อย่าให้ขาด
เกิดผิดพลาด ขึ้นมา มันจะสาย
หยุดหายใจ ทันที มีมากมาย
หัวใจวาย เฉียบพลัน นั่นประไร
ทั้งงานนอก งานใน อย่าไปสน
นั่งออนจน คอพับ หลับไปได้
ตื่นอีกครั้ง เติมต่อ ท้อทำไม
ไม่มีใคร มาห่วง ล่วงถึงเช้า
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
