ทั้งกลางวัน ทั้งคืน ยืนนอนนั่ง
ทำงานยัง ตามป่วน ชวนฝันใฝ่
คล้ายฝังชิพ หนีบแน่น กลางแก่นใจ
ทำยังไง ก็คิด จิตวกวน
คราอาบน้ำ ย้ำนึก ลึกประหลาด
กินข้าวอาจ ขาดช่วง ห่วงสับสน
รีบมาขีด เขียนคุ้ย ลุยดั้นด้น
แปลกพิกล จนแม่ แกรู้ทัน
งานนอกบ้าน ดาษดื่น ยืนเกรี้ยวกราด
ใครบังอาจ มาเถียง ตบเดี้ยงหัน
ตัวเองเฝ้า หน้าคอมพ์ จ่อมทั้งวัน
แม่เลยยัน ฉันกลิ้ง เรื่องจริงเออ
ทำเยี่ยงไร ดีหนอ ขอสารภาพ
มิได้ซาบ ซึ้งกลอน แต่ออนเผลอ
มาหลงรัก หนุ่มเหย้า เข้าจังเบลอ
หากไม่เจอ หน้าเขา เดี๋ยวเฉาตาย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
