[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เขียนชีวิต]

น่าเศร้าไม่น้อย
เธอรักฉันด้วยมโนภาพ
ฉันรักเธอด้วยมโนภาพ
บทกวีและดนตรีไม่ใช่สิ่งจำเป็น
สิ่งเกินจำเป็นคือสิ่งจำเป็น
เรากระหายในกันและกัน
กำซาบบางสิ่งที่ไม่ได้เติมเต็ม
เราเพียงกระหายและหวัง
ว่าการขโมยบางสิ่งยามหลับฝัน
จะปลอบประโลมหัวใจของเรา
เราขโมยบางสิ่งอย่่างไม่รู้
และถูกขโมยบางสิ่งอย่างไม่รู้
ท้ายที่สุด เชื้อพันธุ์ของเราคือความขาด
และกระหายจะเติมหัวใจที่ว่างเปล่า
ท้ายที่สุด.. การขโมยไม่อาจทำเราอิ่ม
แต่กลับมอบความโหยหิวที่ล้ำลึกกว่า
ภาพตรงหน้าเลือนลาง
สรรพเสียงค่อยแว่วหายไป
บอดใบ้ต่อความรักที่แท้
ความหวังคือเรื่องตลก
ในงานเต้นรำ เราจึงทำได้เพียงสวมหน้ากาก
เพื่อหวัง.. ว่าสักคนจะรักเรา
เราหวัง.. ว่าเราจะได้รัก
และ ได้รับ