ทุ่งกุลาน้ำเอ่อเสมอเสมือน
ฟ้าสะเทือนฝนตกสะทกสะท้าน
เมฆคำรามร้องติชำนิชำนาญ
โหมสายธารโจมตีตะบี้ตะบัน
เมื่อก่อนทุ่งเคยแล้งทุกแห่งทุกหน
กระทั่งคนพื้นที่ขมีขมัน
วอนขอฝนหล่นพื้นทั้งคืนทั้งวัน
เสียงรำพันหมองหม่นกระวนกระวาย
บัดนี้น้ำท่วมหนักกระอักกระอ่วน
แปรกระบวนเหลื่อมล้ำระส่ำระสาย
ข้าวเขียวล้มเซซัดกระจัดกระจาย
น้ำตาพรายหลั่งซ้ำโบร่ำโบราณ!ฯ
อริญชย์
๒๔/๙/๒๕๕๖
ปล.ไม่ค่อยถนัดทางกลอน "กลบทสะบัดสะบิ้ง" ขอท่านผู้รู้ทั้งหลายโปรดชี้แนะด้วยเน้อ ขอขอบคุณทุก ๆ ท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
