ด้วยดวงใจ เคยแตก จนแหลกเหลว
ดั่งเพลิงเปลว โหมไหม้ ทรวงในข้าฯ
ต้องทนทุกข์ โดดเดี่ยว เปลี่ยวเอกา
เจ็บเจียนสิ้น ชีวา-วิญญาวาย..
..คนเคยรัก หักหาญ ดั่งรานฆ่า
ให้ชีวา ดับดิ้น จินต์สลาย
จึงกระทำ ย่ำยี ฤดีชาย
แม้..มิตาย แต่..หายใจ-ได้รวยริน..
..จึงตั้งมั่น สัญญา สาบานไว้
จะ..อนงค์-นาง..ใกล้-ไกลฐานถิ่น
แม้งามดุจ รัมภา มาเยือนดิน
ก็จะไม่ ให้จินต์ ต้อง-ยินยล..
..จะหลบลี้ หนีห่าง เส้นทางรัก
มิทายทัก นางใด ก็ไม่สน
จะมิขอ เจ็บช้ำ ซ้ำวกวน
ในดวงมน ยังเหน็บ..เจ็บอยู่เลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
