๐๐ ใกล้กันฉันกาพย์ ๐๐
(กาพย์ฉบัง ๑๖ กลบทอักษรบริพันธ์)
๐ ยิ้มรับสดับคำลำเนา แหล่งน้ำตามเขา
ตื่นขับเพลงกาลใกล้กัน
๐ กล่อมกาพย์รัญจวนสรวลสัน สมสุขทุกวัน
ถ้อยหวานซ่านซึ้งตรึงใจ
๐ ตราบจนโลกสิ้นแสงไข สังขารหย่อนไป
ยังปลื้มไม่ลืมแก้วกานท์
๐ ก่องกาพย์ซ้องซับขับขาน ข้ามขอบฟ้าผ่าน
ฝากเพชรเก็จพราวรูจี
๐ โรจน์จรัสเรืองประภัสสร์ทวี เทิดไว้ในปถพี
เทิดพงศ์วงวรรณสรรค์กวิน
๐ กวีศรีศักดิ์แห่งแผ่นดิน เผดิมรจน์วรรณศิลป์
โน้มสรวงทรวงรักอักษรา ฯ (๗๑๕)
พี.พูนสุข
๑๐ กันยายน ๒๕๕๖
กลบทอักษรบริพันธ์ กำหนดบังคับสัมผัสพยัญชนะ ดังนี้
ให้พยัญชนะต้นของสองพยางค์ท้ายวรรคหน้า สัมผัสกับพยัญชนะต้นของสองพยางค์แรกในวรรคต่อไป เช่น
(ส)ยามเรา - ยิ้มรับ, ลำเนา - แหล่งน้ำ, ตามเขา - ตื่นขับ, ใกล้กัน -กล่อมกาพย์, สรวลสัน - สมสุข, ทุกวัน - ถ้อยหวาน, ตรึงใจ - ตราบจน......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
