[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

แม่

@น้ำตาแม่แค่หล่นบนผ้านุ่ง
ไม่ถึงรุ่งคงจะคลายละลายหาย
เมื่อลมหนาวผ่าวเยือนมาเตือนกาย
กระชับชายคลี่ห่มกันลมนอน

@ได้แสงไฟจากไต้ให้สว่าง
พอไล่ห่างยุงริ้นบินสลอน
เสียงน้ำค้างพร่างหล่นบนดินดอน
นกจับคอนข้างบ้านขานเสียงคู

@แม่ได้ยินชินหูอยู่บ่อยบ่อย
ไม่เคยน้อยใจนิดคิดหดหู่
เหมือนมีเพื่อนเรือนมิตรคิดเอ็นดู
เพราะเจ้ารู้ว่าแม่อยู่เพียงผู้เดียว

@ตาของแม่อาจพร่ามองฝ้าบ้าง
พยุงร่างแม่ได้ไม่เปล่าเปลี่ยว
ยังมองเห็นโลกสวยควันอวยเกลียว
ยามแม่เกี่ยวฟอนฟืนคืนต้มแกง

@แค่เสื้อผ้าบางบางพรางร่างไว้
ก็อุ่นกายอุ่นใจไม่หน่ายแหนง
อีกไม่นานไม่ได้ใช้กายเปลี่ยนแปลง
ทอดสู่แหล่งพักผ่อนนอนนิทรา

@แม่เคยชินที่จะอยู่หนูรู้ไหม
ไม่เป็นไรอย่าห่วงดวงยี่หวา
หากวันไหนสิ้นใจไม่ทันลา
ลูกกลับมาหาแม่แค่นี้พอ

////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๔/๙/๕๖