อ ย า ก ก ลั บ ไ ป เ ป็ น บั ว ใ ต้ น้ำ
จะได้ไม่ต้องรู้จักความงามของผืนฟ้า
อยากหายใจด้วยตัวเองได้เหมือนผ่านมา
จะได้ไม่ต้องรู้ว่า ก า ร รั ก เ ธ อ นั้ น เ จ็ บ เ พี ย ง ไ ร
ค ว า ม ท ร ง จำ เ กี่ ย ว กั บ ฉั น
เ ธ อ บั น ทึ ก มั น แ บ บ ไ ห น ?
เป็นความงดงามในหัวใจ
หรือเป็น น า ที ที่ ต า ย ไ ป ต ล อ ด ก า ล
เ พ ร า ะ หั ว ใ จ ก็ คื อ หั ว ใ จ
มิ ใ ช่ เ สี ย ง ด น ต รี อั น อ่ อ น ห ว า น
ขณะเพลงชีวิตบรรเลงถึงท่วงทำนองร้าวราน
จึงมีแค่ละอองธารผ่านดวงตา
อ ย า ก ก ลั บ ไ ป เ ป็ น บั ว ใ ต้ โ ค ล น ต ม
จะได้ไม่ต้องสัมผัสความเยือกเย็นของสายลมและแสงแดดจ้า
หากมิเคยเติบโตในนามความคาดหวัง...คงไม่เจ็บปวดเมื่อถูกชิงชังเย็นชา
หากมิเคยมีเธอเป็น ที่ รั ก แ ล ะ ศ รั ท ธ า ฉันอาจรักใครบางคนที่ก้าวเข้ามาได้สักวัน.
ขอบคุณรูปภาพจาก google.co.th
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
