ว่าง..จากความยึดมั่นอันเหนื่อยหนัก
ว่าง..จากปลักโศกสุขสิ้นทุกข์เศร้า
ว่าง..จากโลภโกรธกลัวที่มัวเมา
ว่าง..จากเขลายึดถือคือตัวตน
สรรพสิ่งจริงแท้แค่สมมติ
เพียงยั้งหยุดปรุงแต่งแฝงกุศล
เมื่อจิตว่างกระจ่างใสไม่มืดมน
จึงเห็นหนทางแห่งแสงพุทธธรรม
ว่าง..จากปลักโศกสุขสิ้นทุกข์เศร้า
ว่าง..จากโลภโกรธกลัวที่มัวเมา
ว่าง..จากเขลายึดถือคือตัวตน
สรรพสิ่งจริงแท้แค่สมมติ
เพียงยั้งหยุดปรุงแต่งแฝงกุศล
เมื่อจิตว่างกระจ่างใสไม่มืดมน
จึงเห็นหนทางแห่งแสงพุทธธรรม
โยงจากใจถึงใจ..จึงไม่ว่าง
โยงรอบข้างจับจูง..โยงสูง-ต่ำ
โยงทั้งซ้าย ทั้งขวา..โยงหากรรม
โยงระส่ำระสาย..กลายเป็นชิน
“สรรพสิ่งจริงแท้..แค่สมมุติ” .... (ท่านพี่หมิง)
เกรงว่าว่าง แล้วจะหลุด จนสุดสิ้น
จึงเกาะเกี่ยวเหนี่ยวหา..เป็นอาจิณ
เฝ้าถวิลสิ่งลวง..ตกบ่วงตน
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
