(วสันตดิลกฉันท์ ๑๔)
-พรหมวิหาร ๔ ประการ-
๐อัญเชิญพระธรรม์กณิกนันต์ คติอันอุดมพร
ถ้อยถ้วนกถาสระขจร และรจิตประกิตพรหม
๐คือธรรมสาส์นพระพุทธองค์ ระบุบ่งบดีสม
ทั้งเทพมนุษยะนิยม ยติยอดสุธีศรี
๐เรียกพรหมวิหาระชระจินต์ คุณรินรจิตดี
เหมือนเย็นสกนธ์เพราะชลธี ทุรค่อยสงัดลง
๐เมตตาประมาณะจิตแจง จะแสดงประสาหงส์
มุ่งปรารถนากวะประสงค์ สุขส่งสหายเหิน
๐การุณย์ระเมียรดุจเปรียญ วิรเพียรพยุงเดิน
ซึ่งมิตรประสบมละเผชิญ ฉลฉาวชโลมชมน์
๐เปรมปรีดิดำริมุทิตา สขิคราเจริญผล
ดั่งเราฤดีประสพตน- ชุติตามตระหง่านเคียง
๐ท้ายธรรม์อุเบกขะบริกัป ผิว์ระงับวิโรธน์เพียง
คนใกล้ประกอบธุระเผดียง นิรคุณมิขุ่นขันธ์
๐ถือธรรมะกานท์พระทศญาณ ประจุนานเอนกนันท์
ดังว่าฤทัยพิสิฐนั้น ดุจจิตมหาพรหมฯ(๖๕๒)
เชิงอรรถพอสังเขป
กณิกนันต์(ว.) =ละเอียด
รจิต(ว.)= งดงาม
ประกิต(ก.)= แจ้ง, แสดง
บดี(น.)= นาย. เจ้าของ, ผู้เป็นใหญ่
ยติ(น.) =ผู้สำรวมอินทรีย์
สขิ(น.)= เพื่อน
วิโรธน์(ว.)= โกรธ แต่ถ้าวิโรจน์=สว่าง, รุ่งเรือง (คำพ้องเสียง)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
