ปลูกต้นกวีหวังดอกหอม
เพียรถนอมเฝ้าปลูกต้น ดอกกวี
สู้ประหงมพัดวี ค่ำเช้า
หวังเชยชื่นกล่อมฤดี กลีบช่อ
สะพรั่งลออหอมเคล้า ตรลบห้วงหฤทัยฯ
ถนิมสร้อยแต่เพาะกล้า พันธุ์กวี
เทียวรดน้ำฤดี ภักดิ์พร้อง
ผิต้นกว่าดอกคลี่ ช้ายิ่ง บานนา
หนอนไหน่แมลงจ้อง บ่อนทึ้งทำลายฯ
ต้นกวีขืนหยัดต้น กว่าโต
นานอยู่มากอักโข พะเน้า
เช้าค่ำไม่โยกโย้ เกี่ยงบ่าย
ใจใส่หมายเติบเจ้า ผลิอะร้าดอกงามฯ
ต้นเติบใหญ่ช่อสล้าง กวีผกา
บานแบ่งหอมเพ็ญค่า ยิ่งแพร้ว
กลับใครอื่นมิจฉา ร้ายจริต
เข้าปลิดดอกสิ้นแล้ว ร่วงพื้นเกลื่อนดินฯ
แสนระกำเทวษแท้ ดอกกวี
ถูกส่ำมนุษย์ย่ำยี ช่อเจ้า
กลีบพราวร่วงกลายผี ซากดื่น
อยู่กล่นพื้นฤทัยร้าว พร่ำไห้ครวญถวิลฯ
จึงตัดแต่งกิ่งก้าน ไร้ดอก
ใดยับช้ำใบชอก ปลิดทิ้ง
ดัดงามพุ่มในนอก เข้ารูป
เผื่อพรุ่งชุบเจ้าพริ้ง ดอกสล้างบานหอมฯ
สนอง เสาทอง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
11 พฤศจิกายน 2024, 02:18:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: เขาว่ากวีตายแล้ว (อ่าน 70967 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: