"เหงาจัง"
เอกาบ่มีมิตรสหาย สริร์กายระโรยแรง
ดังหนึ่งตะวันจะสละแสง ละพิภพเพราะจบวัน
สิ้นเรี่ยวพลังพละลิขิต- ะสฤษดิ์กวีบรรพ์
เคว้งคว้างมิรู้ทิศจะหัน บทเหินดำเนินใด
ขาดคู่พะเน้าพจนสร้าง อุระว้างและหวามไหว
จำเตร็ดระเห็จจรคระไล ละสถานพิมานกลอน
เดินดุ่มมุพึ่งอัตถ์พระธรรม ผิวะช้ำจะคลายคลอน
แม้นจิตสงบสละนิวรณ์ ก็จะย้อนเสนอฉันท์ (๖๒๓)
ศรีเปรื่อง
๓๑ ก.ค. ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
