เข้าพรรษา ทีไร ใจเป็นทุกข์
ฝนตกชุก ลุกเดิน บนเนินเขา
ลื่นไถล ได้แผล แย่เลยเรา
ทากเหลือบเหา หลายล้น จนระอา
อยากไปเที่ยว น้ำตก หัวอกสั่น
แสนหวาดหวั่น จริงเจ้า เข้าพรรษา
กลัวน้ำนอง ท่วมท้น ทนเรื่อยมา
หากว่ายได้ ดั่งปลา จะลาไป
เล่นน้ำฉ่ำ ชื่นจินต์ ถิ่นเขาเขียว
น้ำตกเลี้ยว เคี้ยวคด หยดหยาดใส
ต้องเย็นจิต ชิดเชย เอ๋ยทรามวัย
อยากชวนคน รู้ใจ ไปด้วยกัน
ได้แต่คิด ฝันใฝ่ ให้หม่นหมอง
ไม่มีสิทธิ์ จับจอง ปองเลยฉัน
จึงเขียนกลอน อ้อนออด พรอดรำพัน
ขอคืนวัน ฝันเคลื่อน เลื่อนเป็นจริง
พันทอง
๒๔/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
