
เป็นเพียงไฟส่องทางหว่างฟ้ามืด
ท่ามสายลมเย็นชืด..สุดเหงาหงอย
จะแดดกล้าฟ้าฉ่ำฝนพร่ำปรอย
ตระหง่านคอยเป็นเพื่อนมิเลือนร้าง

มิอาจมีเจ้าของเฝ้าปองหมาย
ดารารายเป็นเพื่อนฝันท่ามจันทร์กระจ่าง
ประทีปแห่งห้วงใจไม่จืดจาง
ยืนอ้างว้างริมเลเห่ลำนำ

แซมค่ะ

กลอนแกล้มกาแฟก่อนไปทำงานค่ะ...







ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า