รุ้งแต้มสีเติมฟ้ามาแต่งฝัน
ยินใบไม้รำพัน – ประมาณว่า
มีคนวาดเส้นสายระบายฟ้า
บนเฟรมผ้าใบภาพประดับรุ้ง
สีน้ำสวยผสมจนกลมกลืน
ตัดสีพื้นฟ้าหมองเหนือท้องทุ่ง
ขณะฝนพรั่งพรูพู่กันปรุง-
ดังหมายมุ่งสีเฉดเจ็ดแถบครบ
มือเปื้อนสีลงแปรงแต่งรับขวัญ-
รอดวงใจใครกันมาบรรจบ
ระบายรุ้งค้างฟ้ามิกล้าลบ
รอน้ำตาร่วงซบ...ซับความล้า.
ขอบคุณรูปภาพจาก Love-Friendship
เหน็บหนาวคราวรุ้งโค้งคุ้งเฉ
เยือกเย็นสุดเหคะเนหา
เอื้อมสุดปลายรุ้งจรุงตา
หวีดลมลัดมากว่ารำเพย
สะดุดล้มไปใจปวดร้าว
สุดตาพร่าพราวหนาวเกินเอ่ย
แก่นขั้วใจนั้นหวั่นละเลย
หนาวกว่าที่เคยเปรยออกมา
พลันรุ้งพุ่งผ่านม่านกระจก
ปริซึ่มแสงตกวกแล้วหนา
ส่องใจต่อใจในแววตา
ชีพจรอ่อนล้ากว่าที่เป็น
รุ้งกระทบรุ้งเมฆฟุ้งพร่า
แสงพราวเจิดจ้ากว่าได้เห็น
สุดขั้วใจล้ำอันฉ่ำเย็น
ม่านสายกระเซ็นกระเด็นรุ้ง
เหน็บหนาวราวเก็จเจ็ดสีค้าง
เหลือบเห็นเงารางจางแสงพุ่ง
หลับตายังรอนก่อนใจปรุง
เมื่อถึงวันพรุ่งค่อยมุ่งยื้อ
ระบายรุ้งกานท์ผ่านเพื่อนผอง
เพียงเชื่อมร้อยกรองอย่ามองชื่อ
แม้ร้างรุ้งหมายสุดท้ายคือ
จะร่างลายมือ...หนังสือรัก !
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
