เราต่างคนต่างเฉยไปไม่ขัดข้อง
จะไม่ต้องคอยชะเง้อตอนเธอไข้
เราต่างคนต่างทนอยู่อย่างรู้ใจ
สุขทุกข์ใดไม่ต้องถามเจ้างามงอน
เราต่างคนต่างเหน็ดเหนื่อยจนเฉื่อยแฉะ
ไม่ต้องแวะหาที่รักยามพักผ่อน
เห็นใจจังนั่งเป็นห่วงคงง่วงนอน
เอาไว้ตอนคิดถึงมากค่อยอยากเจอ
เราต่างคนต่างก็ยุ่งต่างมุ่งหน้า
ให้เวลากับเรื่องงานจนมานเซ่อ
เอาไว้ตอนปลดเกษียณก่อนนะเธอ
ค่อยปรนเปรอความรักเราให้เต่าอาย
“ไพร พนาวัลย์”
หากถามทุกข์สุขมียินดีตอบ
แต่ไม่ชอบเรื่องปั้นที่ฉันหาย
ว่าโกรธเคืองเรื่องใดให้บรรยาย
คิดวุ่นวายคาดเดาว่างเอาการ
คิดสร้างสรรค์หน่อยเถิดจะเกิดผล
คิดสืบค้นตำราศึกษาอ่าน
ฉันไม่ต่อแต่งเติมเสริมกลอนนาน
ก็เพราะงานฉันมีที่ต้องทำ
ถ้อยประชดประชันฉันรับรู้
ขอบคุณที่เอ็นดูปูเรื่องขำ
คนบ้างานคานทองจองประจำ
ทุกคืนค่ำกอดไว้ไม่ปล่อยมือ
"กานต์ฑิตา"
๑๕ กรกฎาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
