ช่างร้ายนักรักนี้ไยมีพิษ
ยามออกฤทธิ์มิตรรักยังผลักออก
ร้ายเหลือเกินเมินหมางเสยคางป๊อก
จนร้องอ๊อกเหมือนไก่โดนไล่งับ
ขอลาแล้วแก้วตาอย่ามาพูด
ทำหน้าบูดไม่พอยังขอจับ
จนไม่เหลือเยื่อใยใจแหลกยับ
แม้คอพับคออ่อนยังนอนคลุก
ร้ายเหลือทนคนงามมาหยามเหยียด
เข็ดเหมือนเขียดโดนย่างข้างปลาดุก
ปั้นข้าวเหนียวเข้ามาทำท่าซุก
พี่จึงทุกข์เหลือทนจนอยากชัก
“ไพร พนาวัลย์”
...เห็นพี่คล้าย เขียดย่าง ข้างปลาดุก
อยากเอาคลุก พริกยำ ทำแกล้มผัก
ชายอะไร ใจซ่า ชวนน่ารัก
หวั่นกับดัก รักที่ มีพิรุธ...
...เห็นกันอยู่ ยามเคียง ชอบเถียงถก
แล้วยังกก กอดเกย เลยวันหยุด
ช่างร้ายเหลือ ประจบ รีบซบมุด
แถมเร่งรุด สำออย พ่อร้อยฤทธิ์...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
