อันใจคน สุดลึก เมื่อนึกรัก
แม้ตวงตัก หักห้าม ยังย่ามคึก
พอสิ้นหวัง เจ็บใจ ให้สะอึก
ยิ่งตกดึก กึกก้อง ร้องชะมัด
สามนาที จากชาย กลายเป็นอื่น
ปล่อยหญิงขื่น ขมเข้า เขาถนัด
หว่านคารม พรมพร่าง อย่างเด่นชัด
เรื่องถนัด อย่างว่า ระอาจัง
หลอกให้หลง งงงวย ดั่งมวยซุ่ม
โดนเขากุม หัวใจ จับไปขัง
เหลือแต่ร่าง บางเบา เฝ้าระวัง
คงสิ้นหวัง หมดท่า คราถูกน๊อค
พันทอง
๑๔/๐๗/๕๖
ช่างร้ายนักรักนี้ไยมีพิษ
ยามออกฤทธิ์มิตรรักยังผลักออก
ร้ายเหลือเกินเมินหมางเสยคางป๊อก
จนร้องอ๊อกเหมือนไก่โดนไล่งับ
ขอลาแล้วแก้วตาอย่ามาพูด
ทำหน้าบูดไม่พอยังขอจับ
จนไม่เหลือเยื่อใยใจแหลกยับ
แม้คอพับคออ่อนยังนอนคลุก
ร้ายเหลือทนคนงามมาหยามเหยียด
เข็ดเหมือนเขียดโดนย่างข้างปลาดุก
ปั้นข้าวเหนียวเข้ามาทำท่าซุก
พี่จึงทุกข์เหลือทนจนอยากชัก
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
