ไม่มีสิ่ง ใดยืนยาว โดนหนาวร้อน
แล้วไม่กร่อน แตกพังไป ไม่มีหนา
เหมือนใจฉัน วันนี้หยุด ถึงจุดลา
รักมากกว่า วันนี้กลัว ใจตัวเอง
ฉันยอมเธอ มามากแล้ว ไร้แวววี่
เธอคนดี ทำระทม ซ้ำข่มเหง
ไม่เคยกลัว เป็นบาปกรรม หรือยำเกรง
ใจกระเตง ฝืนไม่อยู่ สู้คนลวง
ตาฉันบอด จนมันปิด สนิทแล้ว
จำต้องแจว เพราะไม่เห็น คนเป็นห่วง
จบซักที การเดินทาง กลางใจกลวง
เชิญตักตวง รักจากใคร ให้สบาย
ไม่มีฉัน เธออยู่ได้ ไม่ตายแน่
เพราะคนแย่ คือตัวฉัน ฝันสลาย
ทั้งที่ได้ เธออิงแอบ มาแนบกาย
แต่สุดท้าย ได้แค่ตัว ไร้หัวใจ
วันสุดท้าย วันนี้ฉัน ขอผันจาก
เคยเหมือนยาก แต่กลับง่าย กลายไฉน
คงเพราะถึง วันที่ลด จนหมดใจ
รักเท่าไหร่ มันไม่เหลือ แม้เชื้อฟืน
แล้วไม่กร่อน แตกพังไป ไม่มีหนา
เหมือนใจฉัน วันนี้หยุด ถึงจุดลา
รักมากกว่า วันนี้กลัว ใจตัวเอง
ฉันยอมเธอ มามากแล้ว ไร้แวววี่
เธอคนดี ทำระทม ซ้ำข่มเหง
ไม่เคยกลัว เป็นบาปกรรม หรือยำเกรง
ใจกระเตง ฝืนไม่อยู่ สู้คนลวง
ตาฉันบอด จนมันปิด สนิทแล้ว
จำต้องแจว เพราะไม่เห็น คนเป็นห่วง
จบซักที การเดินทาง กลางใจกลวง
เชิญตักตวง รักจากใคร ให้สบาย
ไม่มีฉัน เธออยู่ได้ ไม่ตายแน่
เพราะคนแย่ คือตัวฉัน ฝันสลาย
ทั้งที่ได้ เธออิงแอบ มาแนบกาย
แต่สุดท้าย ได้แค่ตัว ไร้หัวใจ
วันสุดท้าย วันนี้ฉัน ขอผันจาก
เคยเหมือนยาก แต่กลับง่าย กลายไฉน
คงเพราะถึง วันที่ลด จนหมดใจ
รักเท่าไหร่ มันไม่เหลือ แม้เชื้อฟืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
