...มิอยากให้ สิ่งใด มาเปลี่ยนจิตใจฉันเลย...
...อนิจจาเอ๋ย...รักได้เชยชิดชื่น...
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันหยิบยื่น...มิน่ากลายเป็นฝืนความรู้สึก ลึกๆว่ามันไร้ค่า...
แต่พอรู้สึกตัวขึ้นมา...จึงแน่ใจว่า..ถึงเวลาที่ต้องลาจากเธอ ...
...มิอยากเปลี่ยน ความรัก ความตั้งใจ..เลยรู้ไหม?..
...แต่มิรู้ทำไม ต้องมีสิ่งหนึ่งสิ่งใด..มาสะกิดให้ ใจฉันช้ำเสมอ...
จนมิอยากคิดจะมาพบเจอ...รอให้ใจฉันหยุดพลั้งเผลอ...
...แล้วจะกลับมาเจอ..เธอทุกวัน...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
