ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
นิราศร้อยฝัน
นิราศรักนักกลอนอาวรณ์ถึง
เบาะนั่งข้างว่างเปล่าเหงารำพึง............คนเคยซึ้งไยซ้ำย้ำโศกซม
จากโรงงานผ่านซุงกองสูงใหญ่..............ต้องเก็บไว้สำรองกองทับถม
เวลาผลิตผลาญทอนเหลือท่อนกลม........ฟันเลื่อยคมพิฆาตขาดกระเด็น
เปรียบเทียบตัวเราบ้างไม่ต่างนัก..........เขาเก็บรักสำรองก็มองเห็น
แล้วตัดรอนเลิกราน้ำตากระเซ็น..........เหมือนกับเป็นซุงท่อนแสนอ่อนใจ
ผ่านวัดจันทร์ประดิษฐ์คิดนอบนบ.........เคียมเคารพองค์พระประธานใหญ่
ที่เคยสร้างกุศลผลบุญไว้......................ขอพรให้รักคืนกลับยืนยง
ยังนึกถึงเมื่อก่อนตอนงานศพ..............พอสวดจบคนงามตามมาส่ง
หวานน้ำคำร่ำลาพาพะวง.....................ความหลังคงค้างใจวันได้พบ
มองวัดจันทร์วันนั้นกับวันนี้................ไม่ต่างกันตรงที่มีงานศพ
ต่างแต่ใจคนดีที่เคยคบ........................วันนี้หลบหน้าไปไม่พบกัน
ขับรถผ่านลานวัดสงัดเงียบ..................เย็นยะเยียบยามยลจนเสียขวัญ
ป่าช้าฝังรักสลายหน่ายสัมพันธ์.............ผ่านวัดจันทร์จึงหมองนองน้ำตา
ถึงโรงเรียนจันทร์ประดิษฐ์คิดครั้งก่อน......คำนึงย้อนรำลึกการศึกษา
พระคุณของคุณครูกรุณา............................มีวิชาจนได้เลี้ยงกายตน
หากหลักสูตรสอนไว้ในเรื่องรัก.................ลูกศิษย์จักขยันหมั่นฝึกฝน
ย่อมเชี่ยวชาญการพูดดึงดูดคน...................วิธีดลใจเขาเราคงรู้
นี่ต้องเดินคลำทางอย่างเขลาขลาด..............จึงมิอาจแข่งหาญทำการสู้
เขาเอารักคืนไปไม่เอ็นดู..........................ยอมเป็นผู้ปราชัยไปทันที
อีกไม่นานถึงศาลเจ้าพ่อเสือ.....................คนมากเหลือบนบานศาลที่นี่
ขอให้ช่วยสมหวังเกิดมั่งมี.........................ถูกลอตเตอรี่ร่ำรวยหวยใต้ดิน
นึกเห็นใจเจ้าพ่อน่าท้อจิต.........................เนรมิตเรื่อยไปให้ทั้งสิ้น
กี่หมื่นแสนคนขอทั่วธรณิน.....................หูทิพย์ยินอธิษฐานนานทุกยุค
เรามีความนับถือยกมือไหว้.....................อวยพรให้เจ้าพ่อขอให้สุข
อย่าเหมือนลูกช้างที่มีความทุกข์...............ทำสนุกหน้าชื่นฝืนอกตรม
ผ่านมหาวิทยาลัยสยาม............................เห็นสาวงามนักศึกษาหน้าสวยสม
คู่นักศึกษาชายที่หมายชม........................น่านิยมความเพียรร่ำเรียนมา
ความสำเร็จพร้อมพรักศักดิ์และสิทธิ์.......ทางชีวิตประเสริฐเลิศคุณค่า
แววแห่งสุขฉาบฉายทุกสายตา...............ปรารถนาสมหวังดังใจตน
ตะลิงปลิงร้านอาหารอยู่ด้านซ้าย.............เคยเยี่ยมกรายมาลองสองสามหน
ขับรถผ่านทีไรใจต้องทน.......................คิดถึงคนเคยพามาด้วยกัน
ไม่อยากมองจ้องนานสงสารลิ้น...............เพราะเพื่อนกินหายากอยากต้องกลั้น
คนคุ้นคุ้นก็ห่างเริดร้างพลัน...................คนสำคัญเลยอดงดไปนาน
ถึงบางไผ่เดิมทีคงมีไผ่...........................เหลือชื่อไว้จดจำเป็นคำขาน
บางไผ่คือชื่อโรงพยาบาล........................ฝั่งอีกด้านชื่อว่าพญาไท
เมื่อผ่านมาทุกครั้งยังนึกถึง.....................หมอคนหนึ่งงามงดสวยสดใส
เคยรับการรักษาเยียวยาใจ....................เชี่ยวชาญในโรคเหงาเฝ้าดูแล
เป็นหมอศัลยกรรมทำผ่าตัด...................ช่วยบำบัดโรคให้โดยไร้แผล
อยากฝากคำรำพึงซึ้งดวงแด...................คงได้แค่คำนึงถึงคนไกล
ผ่านสี่แยกท่าพระมนะนึก......................น้อมรำลึกคุณพระประณมไหว้
อธิษฐานดวงจิตบูชิตไป..........................อย่าเจอความจริงใจที่ไม่จริง
ขอคุณพระให้พบความอบอุ่น..................ด้วยผลบุญถอดถ่ายจากกายหญิง
ประทับใจกันและกันฝันแอบอิง................ไม่ทอดทิ้งสลัดตัดง่ายดาย
ให้คอยมาเยียวยารักษาจิต.......................เป็นคู่คิดวรรณศิลป์มิสิ้นสาย
เป็นเพื่อนฝันเรื่อยไปไม่กลับกลาย..........ถูกนับเป็นพี่ชายที่แสนดี
หากวันไหนใจเขาเศร้าสับสน..................ขอให้มนต์กานท์กลอนอักษรศรี
ประหนึ่งพรไปปลอบมอบพจี....................อย่าหน่ายหนีแรมร้างเหินห่างตัว
ถึงบุคคโลบ่ายคล้อยคอยแต่คิด...................เยาวมิตรเชิงกลอนขจรทั่ว
แม้บุคคลใดใดไม่เกรงกลัว.......................บุคลิกมิชั่วมัดใจชาย
ถึงสะพานกรุงเทพเจ็บทรวงลึก...............เพียงแค่นึกถึงกันคนมั่นหมาย
ทอดสะพานให้นั้นมันสั้นปลาย...............เทพก็หน่ายไปด้วยช่วยกระทำ
ถึงดาวคะนองดาวลองคะนองเล่น...........รักโลดเต้นลืมตนจนถลำ
ได้อ่านกลอนอ้อนหน่อยคอยหลงคำ........ยังจดจำเมื่อคราวดาวคะนอง
ดาวเคยนึกค้านในใจนิดนิด.....................คงไม่คิดร้ายเราให้เศร้าหมอง
วิสัยช่วยชีวิตตั้งจิตปอง.............................เขาอาจต้องสับสนอลเวง
สักพักหนึ่งถึงราษฏร์บูรณะ.....................ราษฏร์ใดจะบูรณะใจอาจไม่เก่ง
เว้นไว้แต่เพียงเขาเท่านั้นเอง..................ทราบแล้วเร่งมาดูบูรณะ
( มีอ่านต่อจากนี้อีกค่ะ)
ประพันธ์โดย
ดาว อาชาไนย
เนื่องจากนิราศยาวมีอักษรเกินอัตรา จำเป็นต้องมีกระทู้นิราศร้อยฝันแยกต่อกันนะคะ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
