มิใช่คู่สู่สมพระพรหมสรร
ต้องพบพลันวันหมดสิ้นรสหวาน
จนยากฝืนกลืนกล้ำแม้น้ำตาล
ขมใดปานหาญเทียบมาเปรียบเปรย
คำโบราณนานมาท่านว่าไว้
ขอหทัยไร้วิตกนะอกเอ๋ย
ใช่สิ้นไร้ใบพุทราจะคว้าเชย
เคียงเขนยเกยกอดพลอดจำนรรจ์
ทั้งดินแดนแคว้นถิ่นใช่สิ้นสาว
มากอวบขาวราวปอกเปลือกให้เลือกสรร
ควรหรือไรให้อุราช้ำจาบัลย์
เพ้อรำพันฝันหารักราโรย...
-บูรพาฯ-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
