มาโกรธข้อยเรื่องหยังทำดังปึ่ง
เป็นสาวหวึ่งปากแหว่งตาแดงหุ่ง
อยู่ดี ดี ทำหลบมาตบยุง
นอนนอกมุ้งหลายคืนยังขื่นใจ
แต่ช้าแต่แห่ยายไปงานบวช
ฟังพระสวดมนต์เย็นจนเป็นไข้
แต่น้องพันแรงดีมิเป็นไร
เพียงแค่ ไอ เลิฟ ยู หนูเลิกงอน
“ไพร พนาวัลย์”
ดังปึ่ง =จมูกบาน
ตาแดงหุ่ง =ตาลุกแดงเป็นไฟ
โกรธเพราะช้า เกินไป แรงไม่ผ่าน
โกรธเพราะม่าน ตาห้อย ย้อยมาก่อน
โกรธเพราะอยู่ ไกลตา อุราคลอน
โกรธเพราะนอน ไหวหวั่น มันเรื่องจริง
แต่ช้าแต่ แห่ตาไพร ไปงานแต่ง
ด้วยหมดแรง เดินล้า ขาสั่นยิ่ง
สะบัคหลุด ทรุดหนัก ต้องพักอิง
คนเมืองลิง เคยว่องไว ไม่มีแล้ว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
