รากแฝงด้วยแรงหลง ดั่งเกลียวกรงกักเกี่ยวไว้
พิษพอกทั่วดอกใบ เปรียบบัวเผื่อนกลีบเปื้อนโคลน
นั้นไซร้หัวใจคน ตัณหาล้นเร่งลุกโชน
เมามัวในหัวโขน เสพตัณหาเป็นอาหาร
อธรรมครอบงำจิต สะดับพิษด้วยเพลงมาร
หลงรั้งในสังขาร เริงสนุกแท้ทุกข์เข็ญ
วันใดดวงใจเปิด ก่อกำเนิดความร่มเย็น
เปิดตาปัญญาเห็น แจ่มประจักษ์ในมรรคา

พิษพอกทั่วดอกใบ เปรียบบัวเผื่อนกลีบเปื้อนโคลน
นั้นไซร้หัวใจคน ตัณหาล้นเร่งลุกโชน
เมามัวในหัวโขน เสพตัณหาเป็นอาหาร
อธรรมครอบงำจิต สะดับพิษด้วยเพลงมาร
หลงรั้งในสังขาร เริงสนุกแท้ทุกข์เข็ญ
วันใดดวงใจเปิด ก่อกำเนิดความร่มเย็น
เปิดตาปัญญาเห็น แจ่มประจักษ์ในมรรคา






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า