เฉกอรุณรุ่งแห่งทิวากาล ที่ตื่นจากหลับใหล
สัมผัสอ่อนโยนยังคงโลมไล้..อยู่ภายใน
แม้ว่าเธอจะจากไป..ในม่านรัตติกาลอันมืดมน
ภาพของเธอยังแจ่มชัด
ณ.ดวงใจเงียบสงัดในทุกแห่งหน
ท่ามกลางฤดูกาลที่ผันเปลี่ยนเวียนวน
สายธารความทรงจำยังเอ่อท้น..ถึงกัน
เพราะแม้คลื่นกระแสกาลจะสาดซัด
และพลัดพรากเธอไปใน..สายลมระอุแห่งคิมหันต์
หากเธอยังคงดำรงอยู่ดังนิรันดร์
ทุกขณะอันเงียบงัน..ของหัวใจ






ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า