อืมม์.....ถ้าเป็นตามที่คุณสนองว่ามาจริงก็ขอให้ถือว่าผมเป็นฝ่ายผิดก็แล้วกัน
และต้องขออภัยเป็นอย่างมากไม่ได้เจตนาจะให้เกิดความขุ่นข้องในอารมณ์ใดเลยจริงๆ
และถ้าหากคุณสนองจะได้รู้จักกับผมดีกว่านี้ก็จะทราบว่าผมเองก็เป็นบุคคลหนึ่งที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับกฏเกณฑ์ที่เคร่งครัดจนเกินไปเหมือนกัน
แต่นั่นก็บางครา...และอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่รู้ตัวดีกว่าเราผิด และมีความประสงค์จะออกไปนอกกรอบเป็นบางครั้งเท่านั้น
แต่พอเอาจริงๆจังๆเข้าก็ต้องกลับเข้ามาอยู่ในกรอบและปฏิบัติตามคตินิยมส่วนใหญ่อยู่ดี ไม่เคยยืนยันว่าตัวถูก
และไม่เคยเห็นดีงามด้วยถ้าคนอื่นจะเอาตามและถือเป็นแบบอย่างสำหรับปฎิบัติ(แต่นั่นก็คือแต่บางคราว
และอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่เรารู้ตัวว่าผิด ไม่ใช่สิ่งที่ชอบธรรม)คุณสามารถอ่านอ่านงานของผมได้ที่ลิงก์นี้
http://www.rukklon.com/index.php?topic=3795.0
ตัวอย่างของการออกไปนอกกรอบ(แต่ก็จะมีหมายเหตุเตือนว่าไม่ควรถือเอาเป็นเยี่ยงอย่าง)
เขียนโคลงโดยไม่สนเรื่อง เอกเจ็ดโทสี่
เดินเดินไปสะดุดที่ หัวตอ
ตอฝากเสี้ยนตำดอ ป่นปี้
เลือดไหลหยดแดงหนอ เลือดสาด
ทำแผลด่วนเลยพี่ ถ้าช้าถึงตาย
ไปคลีนิคเพื่อหา หมอนัช
หวังให้เธอกำจัด แผลร้าย
เห็นเธอจับเราวัด ขนาด
ใส่ยาแล้วใช้ด้าย ช่วยเย็บแผลเรา
หลายวันแผลเราแห้ง หายดี
แต่คิดถึงหมอทุกที ก็เศร้า
แอบรักเลยอยากตี สนิท
เลยเชือดแขนตัวเข้า ข้ออ้างพบหมอ
ตัดใจบอกรักหมอ นัชชา
หมอหมั่นไส้เลยปา ด้วยมีด
โดนแผลเก่าจนสา- หัสมาก
เราเจ็บเลยร้องวี้ด สลบล้มคาเตียง
คุณหมอเลยจับน้อง ชายตอน
โยนเป็ดอิ่มเอมอร หมดเกลี้ยง
จากนั้นมานั่งถอน- ใจหน่าย
หวังได้ชายมาเลี้ยง เพื่อใช้ทำผัว
หมายเหตุ โคลงนี้แต่งเล่นสนุกๆเท่านั้น ผู้สนใจศึกษาไม่ควรถือเอาเป็นเยี่ยงอย่าง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
