สายลมเรียกเพรียกฝันในวันผ่าน
จินตนาการสานสู่อยู่เคียงฝัน
ยังเป็นไปในสำเนียงเพียงรำพัน
เพื่อรังสรรค์รสกลอนอักษรกานท์
หลับในความคำนึงซึ้งสลัก
เพิงพำนักคือกลอนที่อ่อนหวาน
ตราบทิวาราตรีที่ยาวนาน
มิเลยผ่านสิ้นลับกับสายกาล
เรียงอักษรถ้อยคำนำมาถัก
สายลมรักพัดไหวในสถาน
จินตนาพาหวามนามวันวาน
เพื่อสืบสานผ่านทรวงดวงหทัย
ครวญคนึงถึงวันอันแสนเหงา
ความรักเศร้าเฝ้าหลอนตอนหลับไหล
โปรดเถอะฟ้าราตรีจงเข้าใจ
ด้วย"รัก"ไกลให้ห่างเหมือนร้างลา
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
