ส่วนห้องนี้ ดีกรี ที่รกกว่า
กองเสื้อผ้า วางไว้ ไร้พาดเกี่ยว
มองทีไร ขัดตา บ้าจริงเชียว
อยู่คนเดียว เวลา หาไม่มี
ออกจากบ้าน ตีสี่ หนีรถติด
แสนหงุดหงิด ขับไป ใจหมองศรี
ทั้งง่วงเหงา หาวนอน วอนช่วยที
กาแฟดี เอาไม่อยู่ อดสูใจ
กินข้าวกล่อง ตอนรถติด จิตจดจ่อ
ข้าวไข่เจียว จริงหนอ พอสู้ไหว
พริกน้ำปลา เหยาะลง ตรงตักไง
ขับรถไป กินไป ได้อารมณ์
ถึงออฟฟิศ ยุ่งเหยิง เปิดเปิงทุกข์
งานที่ซุก เมื่อวาน พาลขื่นขม
เกิดดินพอก หางหมู ดูเศร้าตรม
งานใหม่ถม ทับมา จะบ้าตาย
เสียงออดดัง เลิกงาน รนรานหนอ
รีบไม่ขอ รอใคร ในจุดหมาย
นัดเพื่อนเที่ยว ทุกคืน ขื่นวุ่นวาย
กลับถึงบ้าน หลับสบาย ตื่นสายจัง
ห้องนี้จึง เป็นดั่ง ที่ท่านเห็น
แสนลำเค็ญ อยู่ไป ด้วยใจหวัง
จะหาชาย มาเก็บให้ แต่ไร้ตังค์
จึงอยู่ยั้ง ยืนยง ปลงเสียแล้ว
พันทอง
๒๘/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
