เคาะแป้นแทนคำอยากพร่ำบอก
จิ้มเม้าส์กดออกอกอ่วนแสน
เลื่อนดูดายเดียวจริงเจียวแทน
มองแผ่นภาพทัศน์จอชัดเจน
คงลาพากันพักนอนอยู่
นั่งดูกลอนเก่าเหงาเข้าเส้น
ทุกท่านพลันหายแล้ววายเร้น
จึงเอนพิงเฝ้าเก้าอี้มอง
ดูสิ ดูสิ ไม่เห็นท่าน
เวลาเดินผ่านพึมพำหมอง
ความเงียบเยียบเย็นเห็นปกครอง
จะจ้อง...เขียนกลอน...อ้อนใครกัน?
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
