อยู่เมืองหลวงลืมนาลืมป่าเขา
พอหลงเข้าพงไพรจึงได้กลิ่น
หอมระรื่นตื่นตามารวยริน
ฝูงวิหคนกบินถิ่นพงไพร
นครนายกน่าเที่ยวเดินเกี่ยวก้อย
(วังตะไคร้แสนสวยน้ำตกใส)
วังตะไคร้เมฆคล้อยเนื้อกลอยใกล้
อีกนางรอง,ขุนด่านฯเบิกบานใจ
ไทรโยคไซร้สวยงามอร่ามตา
เสียงดุเหว่าแว่วร้องก้องไพรพฤกษ์
พอตกดึกน้ำค้างหน้าต่างพร่า
ทั้งเดือนดาวพราวผ่องท้องนภา
เหล่าเมฆาเคลื่อนคล้อยลิ่วลอยลม
ธรรมชาติป่าเขาไม่เหงาหงอย
ยามบ่ายคล้อยภูเขาเป็นเงาร่ม
เขียวขจีทั่วพื้นน่าชื่นชม
หรีดหริ่งร้องระงมทั่วพงไพร
“ไพร พนาวัลย์”
ขอขอบคุณ คุณเพรางาย คุณมือขวา และคุณพันทองมากๆเลย
ที่สะกิดบอกสัมผัสผิด(ลักไก่โต้งตัวเบ้อเริ่ม)
เพราะดูหนังไปด้วยแต่งไปด้วย อินกับหนังมากไปหน่อย และออกจะมึนๆกับการจิบกับเพื่อนๆข้างบ้านน้อยไปหน่อย
และอีกอย่างช่วงนี้เขียนกลอนไม่ค่อยได้ดีเลย หลงๆลืมๆคงจะแสดงอาการอะไรบางอย่างซะแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
