นั่งเขียนกลอนตอนซึมเซาเมาชีวิต
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น
ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น
ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา
หากเป็นนก ขอให้เป็น เช่นดุเหว่า
หวานแกมเศร้าเว้าวอนฉะอ้อนหา
ส่งสำเนียงเจรียงถ้อยร้อยวาจา
ยามอุษาสวาทปองเพลงก้องไพร
จะจับใส่กรงทอง..น้องถนอม
ฟังพี่กล่อมคีตกานท์พร่ำขานไข
คงมีสุขทุกทิวาเกินกว่าใคร
ขอบน้ำใจหนอเจ้า..ดุเหว่าดง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
