.jpg)
นั่งเขียนกลอนตอนซึมเซาเมาชีวิต
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น
ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา
ฟ้ามืดมิดดินหมองหม่นจนน่าขำ
กลอนที่เขียนเวียนวนจนซ้ำๆ
แต่ละคำแต่ละวรรคชักยากเย็น
ฟังเสียงครวญหวนไห้ใจขมขื่น
พลอยสะอื้นอมทุกข์จนขุกเข็ญ
อยากเขียนกลอนวอนปลอบมอบเนื้อเย็น
เกรงเธอเห็นเป็นเพียงเสียงนกกา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
