อิฉันนั่งเขียนกลอน..ตอนปวดหัว
ท้องฟ้ามัวหรือหม่นหมองจึงร้องไห้
ริมหน้าต่างม่านสะบัดปลิวกวัดไกว
หรือว่าใจ..แกว่งกวัด สะบัดวน
เห็นกอไผ่ไหวหวั่นสั่นสะท้าน
ลมบนต้านพัดเจ้า..ให้เหงาหม่น
หรือครุ่นคิดถึงใครใฝ่กังวล
ต้องสับสนเคว้งคว้าง..อยู่อย่างนี้
ลำแสงแอบแนบกอพ้อลำไผ่
เหตุไฉนแดหม่นจนริบหรี่
อุ่นแสนอุ่น แสงทองของสุรีย์
โปรดทาบลง ตรงที่..ใ จ สี เ ท า
~ the Horizon ~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
