เมื่อประมาณสามสิบปีก่อนสมัยผมเป็นเด็กๆ เคยเก็บลูกหว้ามาก่อน
มันเป็นผลไม้ป่า ผลและรสชาติคล้ายกับเชอรี่ แต่รสชาติเข้มข้นกว่า
ชาวป่าเวลาเจอผลไม้อะไรถ้าจะเก็บลูก ไม่ว่าจะเป็น หว้า สีละมัน(คล้ายลิ้นจี่)
รางสาด มะไฟ สำลอง(ขออนุญาตเขียนเป็นสำลองแทน สำรอง เพราะสำลอง
คือลูกไม้ชนิดหนึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับการเป็นตัวสำรองจึงควรมีชื่อเรียกเฉพาะตน)
ผลไม้ที่เดี๋ยวนี้คงหากินยาก อย่างเช่นลูกคุย ลูกพลับ(ป่า)ลูกหูตะเข้
ลูกพะวา(ลักษณะคล้ายมังคุด เปลือกเหลือง เนื้อในเหลืองรสชาติเดียวกับมังคุด)
ลูกคอแลน(เปรียวสุดๆ) ชาวป่าเวลาเจอผลไม้ป่า จะเก็บ โค่น จะเก็บ โค่น
แต่ชาวป่าก็ไม่อาจเทียบกับนายทุนที่ได้รับสัมปทานอยู่ดี เพราะชาวป่าใช้ขวาน
กว่าจะตัดได้ทีละต้นก็เหนื่อย แต่นายทุนใช้เลื่อยเครื่องเพียงไม่นานป่าก็เหี้ยนหมด
ทุกวันนี้ป่าที่ว่ามีถนนลาดยางตัดผ่านหมดแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
