บทสุดท้ายวันนี้ไม่มีเขา
จึงต้องเศร้าเดียวดายมิวายสะอื้น
กลิ่นดอกโศกพาช้ำสุดกล้ำกลืน
มันสุดฝืนแล้วใจทำไงดี?
อยู่แบบหมดอาลัยในชีวิต
พรหมลิขิตขีดเส้นให้เป็นคี่
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายปี
ในชาตินี้ไม่มีคู่อดสูเกิน
“ไพร พนาวัลย์”
เคยมีเขา ด้วยหรือ คือคำถาม
พ่อตางาม เขาใหญ่ ไยขัดเขิน
คร่ำครวญหา เขาอยู่ กู่ก้องเกิน
เที่ยวจนเพลิน เขาขาด อนาถใจ
จึงร่ำร้อง เรียกหา ถ้ามีเขา
คงไม่เศร้า เดียวดาย หน่ายเหลวไหล
กลิ่นดอกโศก เริงรื่น ชื่นฤทัย
เขาอยู่ใกล้ ใจนั้น ต้องมั่นคง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
